Een zorgverzekeraar hoeft een verzekerde pas af te melden als wanbetaler bij het CAK op het moment dat hij de volledige schuld, inclusief kosten, heeft voldaan.

Verzoeker betwist de door de ziektekostenverzekeraar gestelde betalingsachterstand en stelt dat hij deze achterstand - voor zover deze al zou bestaan - niet hoeft te voldoen, omdat de vordering is verjaard. De commissie beslist dat verzoeker niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij de betalingsachterstand inmiddels heeft voldaan, zodat het bestaan hiervan als vast staand wordt aangenomen.
Ten aanzien van het beroep op verjaring overweegt de commissie dat een deel van de vordering in een andere procedure door de rechter is toegewezen en dat de toepasselijke verjaringstermijn van 20 jaar nog niet is verstreken. Verzoeker moet dit deel van de vordering, als ook de kosten en rente die zijn toegewezen, nog voldoen. Het overige deel van de vordering was weliswaar verjaard, maar verzoeker heeft hiervoor nadien een betalingsregeling getroffen. Hierdoor is de natuurlijke verbintenis die ontstond na verjaring omgezet in een rechtens afdwingbare verbintenis. Om die reden dient verzoeker ook dit deel van de vordering te voldoen.
Op grond van de getroffen betalingsregeling heeft de ziektekostenverzekeraar de aanmelding als wanbetaler bij het CAK opgeschort. Daarmee handelt hij conform de toepasselijke regelgeving. De ziektekostenverzekeraar is pas gehouden verzoeker af te melden als wanbetaler bij het CAK op het moment dat hij de volledige schuld, inclusief kosten, heeft voldaan. Dat laatste is in geval van verzoeker nog niet aan de orde.

Volledig document openen (pdf)